در این مقاله می خوانید:
Toggleجوشکاری زیر آب قدمتی 70 ساله دارد. در زمان جنگ جهانی دوم هنگامی که کشتی ها مورد هدف موشک ها و تجهیزات نظامی دشمن ها قرار می گرفتند خساراتی به بدنه ی آن ها وارد می شد. در نتیجه در آن زمان به جهت استفاده مجدد باید سریعا تعمیر می شد، بدین جهت از افراد ماهر برای جوشکاری زیر آب به کار می گرفتند.
اما امروزه از این صنعت در پروژه های لوله کشی نفت و گاز و همچنین در سکوهای استخراج نفت و گاز در جهت تعمیرات لوله ها، بازسازی آن ها و نصب مورد استفاده قرار میگیرد.
ممکن است عدم اطلاع از ماهیت جوشکاری که همان قوس الکتریکی است سبب گردد افراد این گونه متصور باشند که ماهیت جوشکاری آتش است. در حقیقت جوشکاری زیر آب بدین گونه است که در خشکی هوا، در آب و بخار آب یونیزه میشود.
شرکت تک جوش با سال ها تجربه و دانشی که در زمینه جوشکاری و جوشکاری سیار دارد وظیفه ی خود دانسته است که در جهت اطلاع هر چه بیشتر شما خواندگان عزیز در رابطه با جوشکاری در زیر آب مطالبی را جمع آوری و در اختیار شما قرار دهد. امیدواریم که با خواندن این مقاله توانسته باشیم بخشی از سئوالات شما را در زمینه جوشکاری در آب پاسخگو باشیم.
(لازم به ذکر است با توجه به ماهیتی که امروزه جوشکاری در زیر آب پیدا کرده تنها افرادی می توانند آن را انجام دهند که علاوه بر دانش جوشکاری در رابطه با مهندسی نفت و گاز و نحوه ی لوله کشی آن ها نیز آگاهی لازمه را داشته باشند. در همین راستا این مقاله تنها برای کسب اطلاعات لازم در این رابطه می باشد و متاسفانه شرکت تک جوش در این زمینه فعالیتی نداشته و این مقاله صرفا جنبه آموزشی دارد)
جوشکاری زیر آب به سه دسته کلی تقسیم بندی می شود که شامل جوشکاری مرطوب زیر آب، جوشکاری هایپر باریک و همچنین جوشکاری خشک زیر آب می باشد. هر کدام از این سه دسته دارای اصول کاری خاصی می باشد که نیازمند یک فرد متخصص است.
در این روش از جوشکاری، با تماس مستقیم آب با جوشکار در جهت اتصال مواد به یکدیگر انجام میگیرد. برای انجام این فرآیند به الکترود های ضد آب و همچنین منبع تامین برق مخصوص نیاز است. جوشکاری در این روش به صورت دستی و همانند جوشکاری در خشکی انجام میگردد. در جوشکاری مرطوب زیر آب از جریان برقی AC به دلیل امنیت ناکافی استفاده نمی شود. به همین خاطر در این فرآیند قوس الکتریکی میان الکترود و قطعات برقرار میشود. در این عمل با ایجاد حرارت انتقال ذرات مذاب از طریق حباب های گازی انجام میشود.
در این روش از جوشکاری سیار زیر آب که به جوشکاری هایپر باریک معروف است و زیر شاخه ی جوشکاری مرطوب زیر آب محسوب می شود اتاقکی برای جوشکار در نظر گرفته میشود. این اتاقک خشک و با فشار متعادل است که در جهت ایجاد محیطی ایمن و ضد آب برای جوشکاری در زیر آب استفاده میگردد. این اتاقک گازهای سمی را که در نتیجه ای فرآیند جوشکاری ایجاد میشود را به بیرون تخلیه می نماید.
لازم به ذکر است که این روش به دلیل ازدیاد فشار میتواند مشکل ساز باشد. از این رو جوشکاری زیر آب محدود به عمق خاصی است تا جوشکاری بدون مشکل در آن انجام گردد.
اما توصیه می شود در شرایط هایپر باریک برای آن که بتوان قطعات را به یکدیگر اتصال داد بهتر است به جای جوشکاری مرطوب زیر آب جوشکاری خشک انجام شود. زیرا اطمینان از رعایت الزامات کیفیت در جوشکاری مرطوب زیر آب امری دشوار است.
نوعی دیگر از جوشکاری زیر آب، جوشکاری خشک نام دارد. در این روش جوشکار برای جوشکاری درون آب قرار میگیرد، اما قطعاتی که باید جوش داده شوند در اتاقک خشکی قرار میگیرد. در این نوع روش از جوشکاری در آب تجهیزات جوشکاری نیز در محوطه ی خاص و خشک نگه داشته میشوند. همچنین فشار گازهای محافظ برای ایمنی بیشتر بالا نگه داشته میشود و آب پیش از هرگونه تماسی به بیرون تخلیه میشود.
برای جوشکاری خشک، جوشکارانی مورد نیاز هستند که هر دو روش را به خوبی انجام دهند. همچنین با قرار گرفتن در محیطی با فشار بالا بدون مشکل جوشکاری با کیفیتی انجام دهند. در این روش بر خلاف روش جوشکاری هایپر باریک نیازی به اتاقک خشک و بزرگ و پر هزینه نیست. از طرفی در مقایسه با جوشکاری مرطوب، جوشکاری با کیفیت تری انجام میشود.
البته که همیشه شرایط جوشکاری برای انجام جوشکاری زیر آب مساعد نیست. عوامل بسیاری هستند که مانع از اجرای کار با کیفیت می شوند. گاهی جریان آب مخالف، دمای پایین آب، زمانی که ضخامت قطعات جوشکاری کمتر از پنج میلیمتر است و نیز هنگامی که قطعات به درستی در کنار هم متصل نشده اند، مشکل ساز میگردد.
همچنین هرچه عمق آب بیشتر باشد جوشکاری در آن سخت تر است چرا که فشار هیدرو استاتیک افزایش میابد و مانع از اجرای جوشکاری با سرعت بالا می شود. گاهی ممکن است دید جوشکار کم شود و غواص درز جوش را به خوبی نمیبیند. موارد گفته شده تنها برخی از از عواملی هستند که شرایط جوشکاری در زیره آب را مشکل ساز میکند.
با پیشرفت فن آوری رباتیک، پیشرفت هایی در جهت محافظت از جوشکارهای زیر آب صورت گرفته است. اما تا زمانی که ربات های بسیار پیشرفته نتوانند کارهای پیچیده را با مهارت یک انسان انجام دهند، وجود غواصان جوشکار زیر آب، برای شرکت های سراسر جهان به عنوان یک ضرورت شناخته میشوند.
این کار از جمله حرفه هایی است که از نظر جسمی و روحی بسیار چالش بر انگیز است. اما با وجود استرسی که ایجاد میکند، باعث افتخار حفظ فناوری هایی است که امروز جهان به آن نیاز دارد.
اگرچه از نظر شرایط کار، یکی از بهترین مشاغل نیست، اما برای کسانی که مایلند در مدت زمان کمی حقوق بالایی کسب کنند گزینه ی بسیار خوبی است. افراد بسیاری هستند که سال های طولانی است در زمینه جوشکاری در حال فعالیت هستند اما برای آن که بتوانند تغییری را حیطه ی فعالیت خود ایجاد کنند این حرفه را بر می گزینند.
البته که این شغل برای افرادی که نه تنها به حرفه ی جوشکاری علاقه مند بوده بلکه برای افرادی که غواص هستند اما می خواهند کمکی را در عرصه پیشرفت زیر ساخت های آبی داشته باشند بسیار مناسب است.
در زمان جنگ جهانی دوم هنگامی که کشتی ها مورد هدف موشک ها و تجهیزات نظامی دشمن ها قرار می گرفتند خساراتی به بدنه ی آن ها وارد می شد. در نتیجه در آن زمان به جهت استفاده مجدد باید سریعا تعمیر می شد، بدین جهت از افراد ماهر برای جوشکاری زیر آب به کار می گرفتند.
به سه دسته کلی تقسیم بندی می شود: جوشکاری مرطوب زیر آب، جوشکاری هایپر باریک و جوشکاری خشک زیر آب می باشد.
گاهی جریان آب مخالف، دمای پایین آب، زمانی که ضخامت قطعات جوشکاری کمتر از پنج میلیمتر است و نیز هنگامی که قطعات به درستی در کنار هم متصل نشده اند، مشکل ساز میگردد.